نقد و بررسی
Game Burnout: Paradise Remastered for Ps4
سال های سال پیش EA شاید یکه تاز سبک رانندگی آرکید بود. در سویی سری NEED For SPEED قرار داشت و در سمت دیگر مجموعه BurnOut. البته به تدریج کفه ترازو کم کم به سمت سری NEED For SPEED سنگینی کرد و در ظاهر سری Burnout هم محو شد. البته حقیقت چیز دیگری بود و در واقعیت دو سری با همدیگر ادقام شدند تا جا برای توسعه دهندگان و عرضه پیاپی بازی ها باز شود و از سوی دیگر هم طرفداران چندان از بابت دو سری هم سبک و مشابه گیج نشوند. نتیجه این شد که سری BO به تدریج حذف شد و از سوی دیگر هم این روز ها سری باقی مانده چندان حال و روز خوبی ندارد و به گونه ای در حال مردن است و فقط این کیف پول پر و پیمان EA و نیاز به ادامه سری به دلایل بازاریابی است که هنوز شاهد عرضه عناوین این مجموعه هستیم. در هر صورت بار دیگر و این بار به بهانه عرضه نسخه ریمستر شده یکی از بهترین های این سری یعنی Burnout Paradise می توانیم به عنوانی که در واقع و بدون احتساب نسخه دو بعدی Burnout Crash، یک خداحافظی در اوج برای سری بود، نگاهی داشته باشیم و ببینیم که آیا فرمول قدیمی این سری در این روز ها همچنان می دهد یا نه.
سبک بازی هر در این نسخه و هم نسخه اولیه یک بازی رانندگی آرکید گونه است. به طور معمول در این دست عناوین هیچ نیازی به تفکر آنچنانی و یا ترمز گیری و حرکت از مسیر دقیق نیست و باید در سر تمام پیچ ها دستی بکشید، برای هر شروعی و یا بعد از هر پیچی از نیترو استفاده کنید و هر مانعی هم که در مسیر دیدید را باید خورد کنید و یا در بدترین حالت به راحتی جا خالی دهید. البته باز هم لازم به ذکر است که این سبک ساده تر بازی به هیچ جز نقاط منفی بازی نیست و بر عکس در این سال هایی که اکثر عناوین ریسینگ به سمت شبیه سازی می روند، خود یک تنوع محسوب شده و اندکی تفریح به هیچ وجه قابل نقد نیست. در بازی چیزی به نام خرابی اتوموبیل به دلایل فنی وجود ندارد و تنها دلیلی که می تواند شما را اندکی معطل کند هم شاید برخورد شما به صورت تصادفی و یا به عمد توسط دیگر خودرو ها یا موانع موجود است که برای چند ثانیه ای به همراه یک انیمیشن نسبتا قابل قبول شما را درگیر خود خواهد کرد و بعد از آن می توانید به رقابت باز گردید. از سوی دیگر بازی پر شده است از انواع مختلف خودرو هایی که در تمامی رسته ها و دسته ها نمونه ای در بازی دارند. تا به اینجا چیزی در حدود ۱۵۰ خودرو مختلف در بازی قرار گرفته است که با وجود ماموریت های زیاد بازی و جوایز به طبع زیاد تر موجود در بازی در این حیث بازی به هیچ وجه برای شما خسته کننده نخواهد بود و می تونید تا ساعت ها پای Burn Out نشسته و سرگرم شوید. جدای از آن، افکت های فیزیکی و تصادفات بازی هم نسبتا جذاب است و می تواند اندکی تنوع به بازی ببخشد. دیگر ویژگی خوب بازی وجود تعمیرگاه ها و فروشگاه های خودرو است که در نقشه بازی پخش شده اند و از این جهت در هر زمانی که اراده کنید و با رسیدن به یکی از آن ها می توانید نسبت به خرید خودرو های جدید و یا ارتقای خودرو خود، هم بر روی بدنه خودور و هم محتویات زیر کاپوت اقدام کنید که این جز کار های به شدت لذت بخش، خصوصا برای خوره های ماشین به حساب می آید. در سوی دیگر هم اگر از رنگ آمیزی خودرو هم خسته شوید می توانید طرح های دلخواه خود را بر روی خودرو پیاده کنید که البته حتی با وجود ریمستر شدن بازی و افزودن بسیاری از محتوای اضافی باز هم به شدت از عناوینی دیگر مانند سری فورتزا موتور اسپورت و هورایزن به شدت عقب مانده است.
از سوی دیگر در گوشه و کنار نقشه بازی پر شده است از انواع و اقسام مراحل و ماموریت های مختلفی که فقط یک هدف دارند و آن هم سرگرم کردن شما است. از مراحل ساده مسابقات رانندگی که دسته های مختلف از رسیدن به مقصد در زمان مشخص شده گرفته تا مسابقات معمولی در شهر پارادایس. جدای از ماموریت های بازی سایر سرگرمی های موجود مانند از بین بردن تابلو های شهری و یا پرش های درست و حسابی از روی موانع و رمپ ها سبب می شود که بازی همیشه هیجان خودش را حفظ کند. این رمپ ها در جای جای شهر کار گذاشته شده اند و در هر زمانی اعم از زمان مسابقات گرفته و حتی دور دور های معمولی در شهر، هر جایی که خسته شدید با یکی دو پرش ریز و درشت اندکی هیجان برای خود ایجاد کنید.
خبر خوب دیگر آن است که دنیای بازی هم پر جزییات طراحی شده است و البته این در حالی است که ابعاد شهر پارادایس چندان هم بزرگ نیست. نقشه شهر با وجود ابعاد نسبتا متوسط خود باز هم پر شده است از خیابان های مختلف که هر کدام با ده ها راه مخفی و میان بر افزوده شده به نقشه زمان زیادی برای یادگیری تمام راه هایش نیاز دارد. خود شهر پارادایس بیشتر یک محیط تماما صنعتی و اداری است که با چندین و چند آسمان خراش در مرکز شهر و محیط های نیمه شهری تر در اطرافش پر شده است. دیگر ویژگی مثبت بازی هم قرار گیری تمام محتویات اضافی بازی در همین پکیج کامل است که می تواند مخصوصا برای عشاق نسخه اولیه بازی که از قضا شاید به این DLC هم دسترسی نداشتند دلیل محکمی برای خرید بازی باشد. خصوصا که این محتویات اضافی علاوه بر خودرو های جدید، یک نقشه جدید هم به بازی اضافه می کند که با دل کندن از محیط های قبلی و رانندگی در Big Surf Island بازی باز هم با وجود قدمت ده ساله اش، شما را هایپ شده نگاه خواهد داشت. البته چندین مشکل اساسی گریبان گیر نقشه بازی است که یکی از آن ها شامل فلسفه اصلی بازی است که در حین مسابقات شما هیچ ایده ای برای شناسایی مسیر درست بازی ندارید و باید خودتان با مهارت های یاد آوری نقشه بازی در خیابان های شهر آنقدر این طرف و آن طرف بروید که بتوانید به مقصد برسید. البته در این میان در سطح شهر تابلو هایی هم قرار داده شده است که اندکی راهنمایی برای شما خواهد بود ولی باز هم تنها یک نقطه نشان گر محل پایان رقابت است که راهنمایی اصلی برای شما به حساب خواهد آمد. دیگر مشکل بازی مربوط به جابجایی در نقشه بازی است که بر خلاف تقریبا هر عنوان دیگری هم در این سال ها و هم در دهه گذشته بازی فاقد هر گونه سفر سریع و یا Fast Travel است که سبب شده است برای رسیدن به هر نقطه از شهر، به طور مثال یک تعمیرگاه مجبور باشید کل مسیر را به رانندگی بپردازید. البته این چرخش در شهر می توانست لذت بخش باشد ولی چیزی که این گشت و گذار را اندکی غیر معمول و سخت می کند، عدم توانایی در قرار دادن نقطه مقصد بر روی نقشه است که باز اگر با خیابان ها آشنایی نداشته باشید شما را مجبور به باز کردن و گاه و بی گاه نقشه برای پیدا کردن خیابان درست برای رسیدن به هدف می کند.
گرافیک بازی نسبت به نسخه سال های قبل در ظاهر کرده است. رزولوشن بازی از آن اعداد اولیه که شاید به سختس در حد HD بود حالا با اندکی تغیبر به ۱۰۸۰ رسیده است و کنسول های میان نسلی هم وضع بهتری دارند و بازی بر روی این میان نسلی تماما به صورت ۴K و در حالت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا خواهد شد و البته خبر خوب آن است که کنسول های معمولی حداقل از نعمت ۶۰ فریم بر ثانیه محروم نشده اند. از سوی دیگر به معدود افکت های گرافیکی بازی اندکی افزوده شده است و نسبت به نسخه های پیشین شاهد اندکی تغییر در جهت مثبت هم هستیم. البته فقط این تغییر مثبت در ظاهر نیست و با حذف معدود باگ های بازی و افزوده شدن نمای خرابی در هنگام تصادفات که بسیار هم لذت بخش طراحی شده اند و در صورت به وجود آمدن هر نوع برخوردی، کوچک یا بزرگ شاهد خرابی لحظه به لحظه و جمع شدن خودوری حریف هستیم که این جز معدود جزییاتی است که در هیچ عنوان دیگری مشابه آن را پیدا نخواهید کرد. از سوی دیگر به سبک هر بازی ارکید گونه دیگری هم این بازی تلاش زیادی برای بزرگ نمایی همه چیز دارد و با کوچک ترین بخورد و یا بعد از هر پرشی و با رسیدن به سطح زمین شاهد دریایی از جرقه ها ریز و درشت هستید که به سمت دوربین پرتاب خواهد شد که البته شاید مقداری مسخره به نظر برسد ولی باز هم لذت بخش خواهد بود.
همان طور که بالا تر اشاره شد این بازی سرشار است از نکات مثبت ریز و درشتی که فقط سعی در رساندن این باور به شما دارد که خرید مجدد بازی کار اشتباهی نخواهد بود. در این میان یکی از جذاب ترین بخش های هر عنوان رانندگی بدون شک موسیقی رادیو بازی خواهد بود که در این جا هم با وجود قدمت یک دهه ای بازی و عدم به روز رسانی موسیقی، باز همش اهد مجموعه ای موسیقی زیبا در سبک های راک، الکترونیک و پاپ هستیم که البته گل سر سبد ان ها خود تک آهنگ Paradise City از گروه افسانه ای Guns n Rosses است که از قضا بسیار هم با فضا و حال و هوای بازی هم سازگاری دارد. جدای از این تک ترک زیبا، در بازی چیزی در حدود یک صد ترک دیگر نیز قرار داده شده است که به تجربه رانندگی بازی بسیار کمک خواهد کرد.
در مجموع باید گفت که Burn out Paradise Remastered دقیقا همان چیزی است که ذه سال پیش عرضه شد. بازی از بعضی جهات پیشرفت هایی در زمینه گرافیکی داشته و بسیار تر و تمیز تر به نظر می رسد. افکت ها و نمای گرافیکی بهبود خوبی داشته است و حالا بازی بسیار قابل تحمل تر به نظر می رسد و از سوی دیگر باگ های بازی تا حد بسیار خوبی رفع شده اند ولی باز هم بازی برای این نسل و حتی نسبت به ضعیف ترین عناوین این سال ها و حتی عاوین آخر دوره نسل هفتم بسیار ضعیف به نظر می رسد. از سوی دیگر یکی دیگر از نکات مثبت بازی یعنی نقشه و محتوای درون آن و تعدد خودرو های بازی نیز دلیل خوبی برای خرید بازی به نظر می رسد ولی باز هم این که بخواهید ۴۰ دلار بیشتر برای یک بازی ریمستر دیگر خرج کنید اندکی غیر معمول به نظر می رسد و این تصمیم با شما خواهد بود که آیا یک ریمستر دیگر هم باید به کالکشن خود اضافه کنید یا نه.
0دیدگاه کاربران