Game Overcooked Double for PS4بازی بعد از آشپزی دابل برای پلی استیشن 4

گیم‌پلی Overcooked 2، به شکلی فوق‌العاده مدام پیشرفت می‌کند. به گونه‌ای که گیمر همیشه با ادامه دادنِ بازی، حس قرار گرفتن در برابر چالش‌های واقعا جدید و نه تکرارِ صرف مکررات را داشته باشد. سازندگان با آن که برای کنترل شخصیت‌ها تنها به شما قابلیت حرکت کردن و تعاملاتی تعریف‌شده و محدود با اشیا حاضر در محیط‌های بازی را داده‌اند، انقدر حساب‌شده و دقیق عمل می‌کنند که در بهترین لحظات بازی از شدت گیج شدن و استرس داشتن برای به پایان رساندن مراحل، کاملا فراموش می‌کنیم که بازی به جز دکمه‌های حرکت در چهار جهت، تنها سه دکمه‌ی تعاملی دیگر دارد. چرا که مثلا شاید هسته‌ی گیم‌پلی Overcooked 2 بر پایه‌ی برداشتن مواد غذایی، خرد کردن‌شان و در نهایت قرار دادن آن‌ها در ظرف بنا شده باشد، ولی وقتی همین هسته با نیاز به پخته شدن برخی مواد در زمانی مشخص یا آتش گرفتن بخش زیادی از آشپزخانه به خاطر قرارگیری بیش از حد آن مواد غذایی روی اجاق گاز ترکیب می‌شود و یکی از بازیکنان بشقابی برای سرو غذاهای آماده‌شده ندارد و دیگری دارد به دنبال کپسول آتش‌نشانی می‌گردد تا بتواند آتش آن قسمت از آشپزخانه را خاموش کند و نفر سوم هم مدام مابین ریز کردن ماهی‌ها و شست‌وشوی ظروف برای آماده کردن آن‌ها برای نفر اول که می‌خواهد غذای آماده‌شده را تحویل دهد جابه‌جا می‌شود، دیگر عملا به سختی می‌توان سادگی پایه‌ای گیم‌پلی را به یاد آورد!

استفاده‌ی عالی سازندگان از عوامل محیطی برای چالش‌برانگیزتر کردن همه‌چیز، در دو جلوه‌ی متفاوت باعث جلب توجه گیمر می‌شود. اولین مورد، افزایش پیدا کردن وسایل درون آشپزخانه و پیچیده‌تر شدن ذاتی ساخت غذاهای دشوارتر، با پیش‌روی در کمپین داستانی بازی است. مسئله‌ای که باعث می‌شود شما برای پخت غذا با مکانیزم‌های بیشتر و بیشتری سر و کار داشته باشید و فراموش کردن برخی مراحل یا اشتباه در انجام آن‌ها با ترتیب لازم، عصبانی‌تان کند. ولی نکته‌ی مهم‌تری که استودیوی Team 17 در دشوار کردن مرحله به مرحله‌ی بازی به آن توجه خاصی داشته است، چیزی نیست جز موانعی از محیط که صرفا قرار است راه شما را سد کنند. از مسیرهایی که مدام در حال ظاهر شدن و ناپدید شدن هستند تا طوفانی که باعث می‌شود میزها حرکت کنند، گلوله‌های آتشینی که بخش‌هایی از راه را می‌بندند و حتی مسیرهای متحرکی که یا حرکت شما را دچار مشکل می‌کنند، یا باعث می‌شوند دسترسی به مواد غذایی خام، تبدیل به چالش تازه‌ای شود.

این‌ها همه به محیط‌سازی‌های دقیق و بالانس‌شده‌ی Overcooked 2 در اغلب دقایق بازمی‌گردد. اصلی‌ترین عنصری که جلوی خسته‌کننده ظاهر شدن اثر را می‌گیرد و فارغ از ارائه‌ی جذابیت‌های بصری گوناگون، مشکلات جدیدی را نیز مقابل‌تان می‌گذارد. جالب‌تر آن که بازی همیشه با دقتی مثال‌زدنی، چالش‌های قرارگرفته در هر محیط را مطابق ویژگی‌های بنیادینش تقدیم‌تان می‌کند و ابدا به اشکال بی‌منطق و خسته‌کننده، به قرار دادن موانع گوناگون بر سر راه‌تان بسنده نکرده است. مثلا اگر قرار باشد با مرگ‌های مداوم شخصیت و چند ثانیه صبر کردن برای بازگشت او به عنوان یک چالش جدی روبه‌رو باشیم، Overcooked 2 رستورانی در دو طرف یک خیابان را به عنوان لوکیشن انتخاب می‌کند تا بازیکن بارها و بارها هنگام عبور از عرض خیابان، با برخورد به اتومبیل‌ها کشته شود. یا اگر قرار باشد که گیمر برای پشت سر گذاشتن مرحله، محتاج به استفاده از مکانیزم پرتاب اشیا به طرف‌های گوناگون شود، رستورانی دوتکه‌ای و شناور روی آب رودخانه را تحویل‌تان می‌دهد که در آن برای درست کردن برخی غذاها، هیچ راهی به جز استفاده‌ی هوشمندانه از این قابلیت وجود ندارد.

Overcooked 2 یکی از آن بازی‌هایی محسوب می‌شود که در تک‌تک بخش‌ها، به شما اجازه‌ی تجربه‌ی یک یا چندنفره‌ی خود را می‌دهند و در عین حال در هیچ‌کدام از آن‌ها، کم نمی‌گذارند. ویژگی اثرگذاری که سبب می‌شود مخاطب بتواند هر سه بخش داستانی، آرکید و مبارزه‌ای را به صورت تک‌نفره یا تجربه‌ی آفلاین و آنلاین کوآپ به سرانجام برساند.

راستش را بخواهید، بدون هیچ شک و شبهه‌ای باید پذیرفت که بازی در حقیقت بر پایه‌ی تجربه‌ی کوآپ ساخته شده است و اوج لذتش را وقتی که با بیشترین تعداد نفرات ممکن و به صورت لوکال به سراغش می‌روید، برای‌تان به تصویر می‌کشد. در عین حال نباید فراموش کرد که سازندگان برای ساخت تجربه‌ی تک‌نفره‌ی بازی با ساز و کار ظاهرا ساده اما شدیدا چالش‌برانگیزی که در آن یک نفر به طور موازی کنترل دو آشپز را در دست می‌گیرد، از هیچ کاری مضایقه نکرده‌اند و Overcooked 2 حتی برای مخاطبی بدون امکان تجربه‌ی گیم‌پلی به صورت آنلاین، کاملا سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد. فقط مسئله این‌جا است که سرگرم‌کنندگی حاضر در حالت تک‌نفره، در کوتاه‌مدت آرام‌آرام از بین می‌رود و مخاطبانی که به هر دلیل شانس تجربه‌ی کوآپ بازی را نداشته باشند، نهایتا پس از به پایان رساندن قسمت داستانی با حداقل امتیازات ممکن و بازی کردن قسمت آرکید به تعداد بارهای انگشت‌شمار، دیگر برای همیشه ساخته‌ی Team 17 را کنار می‌گذارد. طوری که هیچ‌کدام از عناصر جذب‌کننده‌ی آن هم به کارشان نمی‌آیند و قیمت‌گذاری بیست و پنج دلاری اثر، برای‌شان شدیدا بی‌معنی به نظر می‌رسد.

نتیجه آن است که عملا فقط اشخاصی با میل به تجربه‌ی کوآپ می‌توانند به اندازه‌ی قیمت بازی از آن محتوا و به دنبالش سرگرمی و لذت بگیرند. اما این هم نباید باعث شود که فکر کنید بازی از منظر تجربه‌ی چندنفره، ابدا نقص خاصی ندارد. اتفاقا Overcooked 2، اصلی‌ترین نقاط ضعف خود را در همین بخش نشان‌تان می‌دهد. اولین و مهم‌ترین موردی که با آن در تجربه‌ی چندنفره و به خصوص هنگام بازی کردن با دو یا سه نفر دیگر به صورت همزمان مواجه می‌شویم، از بین رفتن بالانس خلق‌شده برای برخی از محیط‌های بازی است. محیط‌هایی که تا وقتی تعداد آشپزهای قرارگرفته در آن‌ها دوتا بود، ایده‌آل، پرهیجان و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسیدند ولی وقتی این تعداد را پشت سر می‌گذاریم، خیلی سریع حکم مکان‌هایی شلوغ و حوصله‌سربر را پیدا می‌کنند که دشواری اصلی بازیکن در آن‌ها نه برآمدن از پس چالش‌ها، که پیدا کردن شخصیت‌ها در وسط تصاویر و امکان جابه‌جایی و ارائه‌ی عملکرد راحت و منطقی در بخش‌های گوناگون آن است. البته همان‌طور که گفتم، مشکل شلوغی بیش از حد محیط‌ها و از بین رفتن منطق چالش‌برانگیزی گیم‌پلی، فقط در برخی از محیط‌های مشخص بازی رخ می‌دهد و خیلی از بهترین زمین‌های بازیِ طراحی‌شده برای Overcooked 2، حتی در تجربه‌ی چهارنفره کوچک‌ترین اشکال و ضعفی را یدک نمی‌کشند.
خلاصه‌ی همه‌ی این حرف‌ها می‌شود آن که موقع صحبت کردن راجع به بازی‌های مستقل سرگرم‌کننده و خواستنی، حتما حواس‌تان به Overcooked 2 باشد. بازی‌ای که شاید برخی از دقایق اندک بخش داستانی‌اش با نشان دادن دیالوگ‌هایی بی‌اهمیت به شما حوصله‌تان را سر ببرد، ولی آن‌قدر راه‌ها و روش‌های گوناگون برای سرگرم شدن در مقابل‌تان قرار می‌دهد که مخصوصا اگر شانس تجربه‌ی چندنفره‌ی آن را داشته باشید، یقینا می‌تواند برای ساعت‌ها سرگرم‌تان کند. بازی از منظر بصری و صوتی نیز تجربه‌های واقعا لایق احترامی را پدید آورده است و همان‌قدر که در رنگ‌بندی و طراحی و گرافیک هنری و آفرینش هیجان و حفظ انرژی با موسیقی‌هایش عالی است، از منظر فنی هم تجربه‌ی قابل قبولی به نظر می‌رسد. چرا که نه لودینگ‌های بلندی دارد، نه با باگ به خصوصی آزارتان می‌دهد و نه هنگام درگیر شدن‌تان با عناصر مختلف موجود در محیط، حتی برای یک بار معطل‌تان می‌کند. سازندگان Overcooked 2، همه‌چیزِ آن را با علاقه و عشق به بازی‌شان و صد البته مخاطبان آن ساخته‌اند و نتیجه‌ی تلاش یک تیم برای به وجود آوردن بهترین نسخه‌ی ممکن از ایده‌ای که دارد، می‌شود چنین اثری که در اوج سادگی، کمتر کسی از تجربه‌اش احساس پشیمانی خواهد کرد.